اثر سطوح انرژی و پروتئین جیره بر عملکرد رشد و پروار بزغاله‌های بومی

به منظور بررسی اثر سطوح انرژی و پروتئین جیره بر عملکرد رشد و پروار بزغاله­های نر از شیرگرفته، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با چیدمان فاکتوریل 3×3 با استفاده از 54 رأس بزغاله انجام شد. بزغاله‌ها با نه جیره‌‌ آزمایشی با سه سطح انرژی (E) قابل متابولیسم 4/2E، 8/2E و 2E مگاکالری در کیلوگرم ماده خشک و سه سطح پروتئین (E) خام 14P، 8/16P و 12P درصد به مدت 90 روز تغذیه شدند. نسبت‌ انرژی به پروتئین جیره‌های مصرفی به ترتیب معادل 1، 2/1 و 8/0 برابر استاندارد NRC بود. در مدت اجرای آزمایش، خوراک مصرفی روزانه ثبت و ضریب تبدیل خوراک و افزایش وزن روزانه بزغاله‌های پرواری تعیین شد. نتایج نشان داد بیشترین و کمترین وزن نهائی پروار و افزایش وزن روزانه بزغاله‌ها به ترتیب در جیره‌های با نسبت 8/16P:8/2E و 14P:2E   و با مقادیر 7/35 و 5/32 کیلوگرم مشاهده شد (05/0>P). کمترین و بیشترین مقدار ماده خشک مصرفی روزانه به ترتیب در جیره‌های با نسبت 8/16P:8/2E و 12P:2E  و به میزان 788 و 970 گرم مشاهده شد (05/0>P). کم‌ترین ( بهینه‌ترین) و نامناسب­ترین ضریب تبدیل خوراک به ترتیب با مصرف جیره­های با نسبت 8/16P:8/2E و 12P:2E  و با مقادیر 9/6 و 5/10 حاصل شد (05/0>P). با توجه به نتایج بدست آمده در این آزمایش، می­توان گفت انرژی و پروتئین پیشنهادی NRC برای این اکوتیپ مناسب است.